EY GÜL

Sen gittin 

Buralar lime lime dağıldı 
Yağan yağmurlarım
Çöl oldu...

Sen gittin 
Mevsimler geldi geçti 
Tüm yapraklar kurudu 
Hazan-ı hüzün oldu...

Sen gittin 
Ömrüme ömür bildiğim
Yar bile bana şehla bakan
Ağyâr-ı diyâr oldu...

Sen gittin 
Canımın canı dediğim
Hiç durmadan yolun gözlediğim 
Canlar yaşayan ölü oldu...

Sen gittin
Yolumuzda açan tomurcuklar
Bir bir kurudu soldu 
Döküldü turab oldu...

Sen gittin
Kalbimizin çiçekleri üzülüp
Boynun büktü
Tüm besteler durdu…

Gel ey nazlı güzel gel!

Gel ki!
Tamamlansın eksik kalan tüm cümlelerimiz.

Gel ki!
Gönüllerimiz gülşen olsun.

Gel ki!
Didenimiz ruşen olsun.

Gel ki!
Ömrümüz Gül 
Bahtımız Gül
Efkar-ı niyazımız Gül olsun.

Bak sensiz yaşıyoruz sessizce...

Aşk ile Hû...